„Hofjes”, domy - przytułki budowane wokół podwórka z ogrodem pośrodku to jeszcze jeden, mniej znany symbol Holandii. Pomysł tworzenia „hofjes” narodził się jeszcze w XIV wieku, a fundowali je zwykle bogaci, bezdzietni obywatele miast. W „hofjes” mieszkały przede wszystkim ubogie, pobożne kobiety różnych wyznań: holenderskiego kościoła zreformowanego, luteranki, menonitki, katoliczki.

Mieszkanki Hofjes tworzyły one swoiste mini-społeczności. „Hofjes” to zresztą nie jedyna nazwa tego typu domów. Mówi się też o nich „domy gościnne” lub „wdowie domy”. Obecnie „hofjes” to prawdziwe oazy spokoju w gwarnym mieście. W centrum Amsterdamu nadal można znaleźć ich 47. Najciekawszy  z nich to Begijnhof.

BEGIJNHOF
Jedyne „hofje” ufundowane w Amsterdamie w średniowieczu. Mieszkały tu pobożne kobiety, zwane „beginkami”. Tworzyły one rodzaj świeckiego zakonu, a ich głównym zajęciem było pomaganie siostrom zakonnym z przyległego klasztoru. Większość domów „Begijnhof” poddano renowacji w XVII i XVIII w. Zachował się tu jednak jeden oryginalny średniowieczny budynek tzw. „Houten Huys”, pod numerem 34. Jest to prawdopodobnie najstarszy dom drewniany w Holandii. Zgodnie z tradycją „Begijnhof” nadal zamieszkują starsi ludzie w potrzebie